پروفیل، نوعی مقطع توخالی است که از ورق‌های فولادی متفاوت تولید و بر اساس نوع سطح مقطع به دو دسته کلی باز و بسته تقسیم می‌شود. نوع باز آن دارای دو لبه بوده که به‌طور ‌معمول بخشی از بال به‌حساب می‌آید و نوع بسته آن یک شکل هندسی خاص مانند دایره، مستطیل، پنج‌ضلعی یا مربع را می‌سازد.
پروفیل‌ها به طور کلی در دو دسته عمده تقسیم‌بندی می‌شوند:
ـ پروفیل‌ ساختمانی که در ابعاد، ضخامت و وزن کمتری تولید شده و برای استفاده در پروژه‌های ساخت‌وساز و بخش‌هایی نظیر در، پنجره و نرده به کار گرفته می‌شود. این پروفیل‌ها طی نورد گرم، نورد سرد و مرکب (ترکیب پروفیل‌های تولید شده طی نورد گرم و سرد) تولید می‌شوند و از نظر وزن کوچک‌تر از پروفیل صنعتی هستند. همچنین قابلیت‌ جوش‌پذیری، خواص ماشین‌کاری، انعطاف‌پذیری و مقاومت کششی بالایی داشته و برای مقاوم‌سازی سازه‌های فلزی کاربرد دارد.
ـ پروفیل‌ صنعتی که به نام “پروفیل سنگین” نیز شناخته می‌شود، از ترکیب نورد گرم و سرد، آلیاژهای مختلف، به شکل مقطع ثابت و در اشکال گوناگون طراحی و تولید می‌شود. این پروفیل برخلاف وزن کم خود از استحکام و مقاومت بالایی در برابر فرسودگی و رطوبت برخوردار است و به همین دلیل در سازه‌های بزرگ فلزی، تابلوهای تبلیغاتی بزرگ و بیلبوردها، پل‌ها، صنایع خودرو، صنایع نظامی، ساخت تجهیزات صنعتی و … کاربرد فراوانی دارند.
پروفیل‌‌های ساختمانی انواع مختلفی نظیر قوطی پروفیل، میلگرد، تیرآهن، ناودانی، آبرو، Z، سپری T و نبشی یا L دارد که هر کدام کاربرد خاص و منحصر به فرد خود را دارد.