در هر جایی که دیواری برای ایجاد بازشوی در یا پنجره قطع می‌شود، باید عنصری افقی وجود داشته باشد تا وزن مصالح بالادست را به دو طرف دهانه منتقل کند و درعین‌حال از تمرکز تنش و ترک خوردن مصالحی که روی فضای خالی در و پنجره استفاده می‌شوند جلوگیری کند. اما نعل درگاه چیست؟ این عضو که در فارسی «نعل درگاه» و در متون انگلیسی lintel نامیده می‌شود، اگرچه بسیار ساده به نظر می‌رسد؛ اما یکی از قطعات کلیدی در اطمینان از ایمنی سازه‌ای، دوام و حتی زیبایی نما است.
با پیشرفت علم مهندسی و معماری، انواع مختلفی از نعل درگاهی با مصالح و فناوری‌های متنوع طراحی و مورد استفاده قرار گرفته‌اند تا علاوه‌بر تأمین نیازهای سازه‌ای، امکان تحقق جلوه‌های زیبایی‌شناسانه و تطابق با شرایط محیطی مختلف را نیز فراهم کنند. در ادامه، پس‌از پاسخ به سؤال نعل درگاه چیست؟ با انواع، مشخصات فنی و جزئیات اجرایی نعل درگاه و نقش حیاتی آن در ساختمان‌سازی آشنا خواهید شد. با ما همراه باشید.
نعل درگاهی چیست؟
اما نعل درگاه چیست؟ نعل درگاه یک المان تیر مانند و افقی در ساختمان است که مستقیماً در بالای بازشوها (پنجره، در، شومینه و …) قرار می‌گیرد و وظیفه اصلی آن انتقال بارهای عمودی و جانبی از سقف یا دیوار بالا دست به تکیه‌گاه‌های طرفین بازشو است. به نعل درگاه به انگلیسی اصطلاحاً «Lintel» گفته می‌شود. کارکردهای اصلی نعل درگاه عبارت‌اند از:
- تحمل بار نیروهای عمودی: وزن دیوار یا سقف فوقانی بازشو را به ستون‌ها یا دیوارهای جانبی منتقل می‌کند.
- جلوگیری از ترک‌خوردگی و نشست: بدون نعل درگاه، مصالح بالای بازشو دچار نشست می‌شوند و باعث ترک اطراف کادر در یا پنجره و در نتیجه نفوذ رطوبت و کاهش عمر مفید سازه می‌شوند.
- ایجاد امکان زیبایی‌شناختی: در بسیاری از معماری‌ها، نعل درگاه به‌صورت تزئینی اجرا می‌شود و نمای ورودی یا پنجره را متمایز می‌کند.
در بخش زیر، یک عکس نعل درگاه را می‌بینید:
مشخصات و دیتیل نعل درگاه
در ادامه بررسی خواهیم کرد که مشخصات فنی نعل درگاه چیست؟ نعل درگاه‌ها براساس نوع مصالح، ابعاد بازشو، بارگذاری و کاربرد به روش‌های گوناگونی طراحی و اجرا می‌شوند. مهم‌ترین نکات فنی در مشخصات و جزئیات نعل درگاه شامل موارد زیر است:
- ابعاد و طول دهانه: باید به‌گونه‌ای انتخاب شود که تمام عرض بازشو را با تحمل کافی پوشش دهد، معمولاً نعل درگاه باید حداقل ۱۵ تا ۳۰ سانتی‌متر در طرفین روی دیوار قرار بگیرد تا بار به‌درستی منتقل شود.
- ضخامت و ارتفاع: با توجه به مصالح مورد استفاده و میزان بار وارده، تعیین می‌شود. برای مصالح مختلف، ضخامت و ارتفاع متفاوت است (مثلاً برای بتن آرمه معمولاً ارتفاع نعل درگاه حداقل ۲۰ سانتی‌متر است).
- مقاومت خمشی و برشی: برای مقاوم سازی ساختمان، طراحی نعل درگاه باید به‌گونه‌ای باشد که تحت بارهای وارده دچار خمش یا برش نشود.
- آرماتوربندی (در صورت استفاده از بتن): به‌منظور افزایش مقاومت کششی، استفاده از میلگرد یا شبکه آرماتور در بتن الزامی است.
جدول زیر نمونه‌ای از مشخصات فنی انواع نعل درگاه را نشان می‌دهد:
| نوع نعل درگاه | حداکثر طول دهانه (متر) | ضخامت معمول (سانتی‌متر) | تحمل بار بالا | ویژگی‌های کلیدی |
|---|---|---|---|---|
| چوبی (Timber) | تا ۱.۲ | ۱۰ تا ۱۵ | کم | سبک، مستعد پوسیدگی و آتش‌سوزی |
| سنگی (Stone) | تا ۲ | ۱۵ تا ۳۰ | متوسط | دوام بالا، مقاومت کم در برابر کشش |
| بتنی (Concrete/RCC) | تا ۳ | ۲۰ تا ۳۰ | زیاد | مقاومت بالا، نیازمند آرماتور |
| فلزی (Steel) | تا ۳.۵ و بیشتر | ۱۰ تا ۲۰ | بسیار زیاد | استحکام بالا، مناسب دهانه بزرگ |
| آجری (Brick) | تا ۱ | ۱۰ تا ۱۵ | کم تا متوسط | اجرای آسان، مقاومت محدود |
انواع نعل درگاه
انواع نعل درگاه چیست؟ نعل درگاه‌ها را می‌توان براساس جنس مصالح، نوع ساخت یا کاربرد تقسیم‌بندی کرد. مهم‌ترین انواع آن عبارت‌اند از:
- نعل درگاه چوبی (Timber Lintel): عمدتاً در ساختمان‌های سنتی یا مناطق روستایی کاربرد دارد. نقاط ضعف آن، مقاومت پایین در برابر آتش و پوسیدگی است.
- نعل درگاه سنگی (Stone Lintel): در معماری سنتی، به‌خصوص در مناطق دارای سنگ طبیعی، مورد استفاده قرار می‌گیرد. دارای مقاومت فشاری خوب اما مقاومت کششی ضعیف است.
- نعل درگاه آجری (Brick Lintel): برای دهانه‌های کوچک و بار سبک مناسب است و معمولاً با آجر و ملات سیمان اجرا می‌شود.
- نعل درگاه فلزی (Steel Lintel): برای دهانه‌های بزرگ‌تر و بارهای سنگین مناسب است. سرعت نصب و مقاومت آن بالا است.
- نعل درگاه بتنی (Reinforced Concrete Lintel): رایج‌ترین نوع در ساختمان‌سازی مدرن است؛ به‌صورت پیش‌ساخته یا درجا اجرا می‌شود.
- نعل درگاه قوسی (Arch Lintel): با طراحی قوس، بارها را به طرفین منتقل می‌کند و بیشتر جنبه زیبایی دارد.
- نعل درگاه تقویت‌شده (Reinforced Lintel): معمولاً با افزودن میلگرد یا ورق‌های فلزی، مقاومت آن افزایش می‌یابد.
نعل درگاه فلزی
نعل درگاه فلزی عمدتاً از مقاطع فولادی مثل نبشی (Angle)، تیرآهن (I-beam) یا ناودانی (Channel) ساخته می‌شود؛ بنابراین، برای اجرای آن باید از قیمت نبشی و تیرآهن و ناودانی اطلاع داشته باشید. این نوع نعل درگاه به‌علت مقاومت بالا در برابر بارگذاری و خوردگی (در صورت پوشش‌دهی مناسب)، برای دهانه‌های وسیع یا مواردی که به وزن کم و اجرای سریع نیاز است، بسیار مناسب است.
اما مزایای این نوع نعل درگاه چیست؟
- تحمل بار بالا و مناسب برای دهانه‌های عریض؛
- سرعت اجرا و نصب بالا؛
- قابلیت ترکیب با دیگر مصالح (بتن یا آجر)؛
- انعطاف در طراحی معماری.
معایب این نوع نعل درگاه چیست؟
- نیازمند ضد زنگ و پوشش حفاظتی برای جلوگیری از خوردگی؛
- هزینه بالاتر نسبت به مصالح سنتی.
- با خرید آهن آلات مناسب، نعل درگاه فلزی می‌تواند به‌صورت عمری با بیشترین تحمل برای شما کار کند.
نعل درگاهی چوبی
نعل درگاه چوبی در ساختمان‌های سنتی و مناطقی که چوب با کیفیت در دسترس است استفاده می‌شود. این نوع نعل درگاه برای دهانه‌های کوچک و بارهای سبک مناسب است. چوب‌های سخت مانند بلوط یا ساج معمولاً برای این منظور انتخاب می‌شوند؛ اما ویژگی‌ها این نوع نعل درگاه چیست؟
- اجرای سریع و ساده؛
- وزن کم و قابل‌حمل؛
- مستعد حمله حشرات، پوسیدگی و آتش‌سوزی.
نعل درگاه بتنی
نعل درگاه بتنی (Reinforced Concrete Lintel) پرکاربردترین نوع در ساختمان‌سازی مدرن است. این نوع نعل درگاه از ترکیب بتن و میلگرد ساخته می‌شود و همزمان از مقاومت فشاری بتن و مقاومت کششی فولاد بهره می‌برد؛ اما دو روش اصلی اجرای این نوع نعل درگاه چیست؟
- پیش‌ساخته (Precast): در کارخانه تولید و در محل نصب می‌شود. مزیت آن کنترل کیفیت، سرعت نصب و کاهش خطای اجرایی است.
- درجا (Cast-in-situ): مستقیماً در محل پروژه قالب‌بندی، آرماتوربندی و بتن‌ریزی می‌شود و پس‌از گیرش قالب باز می‌گردد. مناسب دهانه‌های خاص و طراحی‌های سفارشی.
مزایای نعل درگاهی بتنی هم عبارت‌اند از:
- مقاومت بالا در برابر بارهای مختلف و شرایط محیطی؛
- انعطاف‌پذیری در طراحی و ابعاد؛
- دوام طولانی و نگهداری آسان.
نعل درگاه سنگی
نعل درگاه سنگی، یکی از قدیمی‌ترین انواع نعل درگاه است که با استفاده از سنگ‌های طبیعی (مانند گرانیت، سنگ آهک یا ماسه‌سنگ) ساخته می‌شود. این نوع نعل درگاه بیشتر در بناهای تاریخی، معماری سنتی و مکان‌هایی که سنگ به‌وفور یافت می‌شود، مورد استفاده قرار می‌گیرد. ویژگی اصلی آن دوام بسیار بالا و مقاومت مناسب در برابر شرایط جوی است؛ اما در برابر بارهای کششی و ضربه‌ای ضعیف عمل می‌کند. نصب آن نیازمند مهارت بالا و سنگ‌تراش حرفه‌ای است.
نعل درگاه قوسی
نعل درگاه قوسی که در واقع یک نوع قوس سازه‌ای است از لحاظ انتقال بار عملکردی مشابه نعل درگاه افقی دارد با این تفاوت که به‌دلیل شکل قوسی خود، بارها را به‌شکل بهتری به طرفین منتقل می‌کند و در دهانه‌های بزرگ‌تر یا برای زیبایی بصری بیشتر استفاده می‌شود. در این روش، نیروها عمدتاً به‌صورت فشاری در امتداد قوس انتقال می‌یابد و از کشش پرهیز می‌شود. این نوع نعل درگاه عمدتاً با مصالح سنگی یا آجری اجرا می‌شود.
انواع نعل درگاهی از نظر کاربرد
اما کاربردهای مختلف نعل درگاه چیست؟ اگر به‌تازگی برای استعلام قیمت پروفیل درب و پنجره برای ساخت ساختمان مورد نظر خود اقدام کرده‌اید، حتماً می‌دانید که در و پنجره به‌جز پروفیل مخصوص خود به نعل درگاه هم نیاز دارند. انواع نعل درگاه از نظر کاربرد براساس نوع بازشوی مورد استفاده دسته‌بندی می‌شوند؛ در این میان، نعل درگاه پنجره متداول‌ترین شکل است.
نعل درگاه پنجره
نعل درگاهی پنجره عموماً در ارتفاعی حدود ۲۰ تا ۳۰ سانتی‌متر بالاتر از کف طبقه نصب می‌شود و باید وزن دیوار بالای پنجره تا تکیه‌گاه دو طرف را به‌طور یکنواخت منتقل کند. از آنجا که ارتفاع کمانش دیوار در بالای پنجره کمتر است، بار وارده محدودتر اما در دیوارهای خارجی توصیه می‌شود در بالای نعل درگاه لایه عایق رطوبتی (DPC) تعبیه شود تا از نفوذ رطوبت به داخل دیوار جلوگیری شود. این نعل درگاه می‌تواند از جنس فلزی (نعل درگاه با نبشی یا ناودانی)، بتنی (پیش‌ساخته یا درجا)، چوبی یا حتی آلومینیومی باشد؛ انتخاب جنس به سبک سازه، عرض دهانه و نمای ساختمان بستگی دارد.
نعل درگاهی در
نعل درگاه در (درب) کمی سنگین‌تر و مستحکم‌تر طراحی می‌شود؛ زیرا عرض دهانه‌های در معمولاً بزرگ‌تر از پنجره بوده و بار دیوار یا دال بالایی را نیز باید تحمل کند. به‌همین‌دلیل برای دهانه‌های در دولنگه که گاه تا ۱.۸ متر یا بیشتر گسترده می‌شوند، استفاده از مقاطع فولادی یا بتنی مسلح ضرورت می‌یابد.
درصورتی‌که چند در کنار هم قرار گرفته باشند، اغلب توصیه می‌شود یک تیر نعل درگاه سراسری با طول مشترک اجرا شود تا پیوستگی دیوار حفظ شود. در اجرای نعل درگاه در، لازم است پایه‌های مقاوم زیر آن پیش‌بینی شود تا از نشست و ضربه‌های مکانیکی در هنگام تردد جلوگیری شود و مهندس اجرا دقت کند نعل درگاه هم‌راستا و تراز نصب شود تا اختلال در عملکرد در یا آسیب‌دیدگی لنگه رخ ندهد.
در برخی موارد خاص نیز برای شومینه یا بازشوهای ویژه، نعل درگاه طراحی و نصب می‌شود. نعل درگاه شومینه باید علاوه‌بر تحمل وزن دیوار، گرمای تابشی و رفتار حرارتی را مدیریت کند؛ معمولاً در ساختمان‌های سنتی یا سنگی از مصالح مقاوم در برابر حرارت مانند بلوک‌های نسوز یا سنگ طبیعی استفاده می‌شود. در بازشوهای خاص که ممکن است شامل قوس‌های تزئینی یا شیارهای متفاوت باشند، ابعاد و جنس نعل درگاه به‌گونه‌ای انتخاب می‌شود که علاوه‌بر پایداری دیوار، هماهنگی معماری زیبایی‌شناسانه را نیز حفظ کند.
کاربرد نعل درگاه در ساختمان‌سازی
با تمام این اوصاف، کاربرد ساختمان‌سازی نعل درگاه چیست؟ نعل درگاه در ساختمان‌سازی نقش حیاتی در تأمین پایداری و دوام دیوارهای دارای بازشو دارد. در حقیقت، زمانی که دیواری با در یا پنجره قطع می‌شود، بخش بالایی آن دیگر تکیه‌گاهی مستقیم بر روی دیوار زیرین ندارد و به‌واسطه نیروی گرانشی یا نیروهای جانبی ممکن است دچار ترک‌خوردگی یا حتی فروریزی شود.
وجود نعل درگاه باعث می‌شود بارهای ثقلی سقف یا طبقات بالایی به‌طور یکنواخت به دیواره دو طرف بازشو منتقل شود و یکپارچگی دیوار حفظ شود. به‌علاوه، سطح صاف و مقاوم نعل درگاه، امکان نصب صحیح و دقیق چهارچوب در یا پنجره را فراهم می‌کند. با توجه به نحوه انتقال بار و توزیع تنش‌ها، منطقه اطراف بازشو از تمرکز کرنش و رطوبت محافظت می‌شود و احتمال ایجاد ترک یا نفوذ آب در محل اتصال کاهش می‌یابد.
در سازه‌های بنایی، تقویت ناحیه بازشو با نعل درگاه موجب افزایش مقاومت در برابر نیروهای جانبی مانند زلزله و باد می‌شود؛ زیرا بار جانبی ابتدا به نعل درگاه منتقل و سپس به دیوارهای پیرامونی هدایت می‌شود و از تمرکز تنش در محل تقاطع دیوارها جلوگیری می‌کند. افزون‌براین جنبه‌های سازه‌ای، نعل درگاه می‌تواند به‌عنوان المان تزئینی نیز به کار رود؛ برای مثال در نماهای سنگی یا آجری با طرح‌های حجاری‌شده یا نعل درگاه چوبی با منبت‌کاری‌های سنتی که جلوه بصری خاصی به نمای خارجی یا داخلی ساختمان می‌بخشند.
در موارد خاص، مثل مراکز درمانی یا آزمایشگاهی، نعل درگاه می‌تواند نقش حفاظتی اضافه‌ای مانند مسدودسازی اشعه‌ها را نیز ایفا کند. در مجموع، به‌کارگیری درست نعل درگاه صرفاً به تضمین پایداری سازه محدود نمی‌شود، بلکه به بهبود عملکرد نصب در و پنجره، جلوگیری از آسیب‌های ناشی از رطوبت و کرنش‌های موضعی و ایجاد جلوه‌های معماری چشمگیر کمک می‌کند.
نحوه اجرای نعل درگاهی
اجرای نعل درگاه با توجه به جنس آن (بتنی یا فلزی) نیازمند دقت در آماده‌سازی دقیق تکیه‌گاه، کنترل تراز و رعایت جزئیات اجرایی است. در نعل درگاه بتنی درجا، ابتدا محل بازشو با دقت تمیز می‌شود تا هیچ مصالح ناپایدار یا گردوغباری باقی نماند. سپس سطح نشیمن دیوار به‌وسیله ملات ماسه‌سیمان یا شفته آهک هموار ساخته و قالب‌گذاری چوبی یا مولیاری براساس ابعاد طراحی‌شده، نصب می‌شود؛ قالب‌ها به کمک شمع‌ها و مهاربندهای عرضی نگه داشته می‌شوند تا در زمان بتن‌ریزی شکل خود را از دست ندهند.
پس‌از قرار‌دادن آرماتورهای طولی در جایگاه مناسب و بستن خاموت‌ها به فواصل تعریف‌شده، بتن با اسلامپ کنترل‌شده ریخته و با ویبره ملایم از پایین به بالا متراکم می‌شود تا حباب‌های هوا از مخلوط خارج شود. پس‌از بتن‌ریزی، سطح رویی تا زمان کسب مقاومت اولیه حدوداً سه تا چهار روز با پارچه نم‌دار یا پلاستیک مرطوب پوشانده می‌شود و عمل‌آوری ادامه می‌یابد تا مقاومت نهایی تأمین شود.
هنگامی که بتن به مقاومت کافی دست یافت، قالب‌ها به‌صورت تدریجی باز و فضای زیر نعل درگاه با ملات نازک پر می‌شود. در پایان، اجرای پوشش نهایی (گچ، رنگ یا نمای آجری) و تعبیه عایق رطوبتی یا حرارتی در محل تماس با چهارچوب در و پنجره انجام می‌گیرد.
در مورد نعل درگاه فلزی، ابتدا مقطع فولادی (نبشی، ناودانی یا تیرآهن) براساس محاسبات سازه‌ای برش‌خورده و انتهای آن صاف می‌شود تا تماس یکنواخت با دیوار یا اتصال نعل درگاه به ستون فراهم شود. در برخی پروژه‌ها از شمع‌گذاری موقت یا داربست فلزی برای نگهداری مقطع تا زمان تثبیت استفاده می‌شود. پس‌از قرار‌دادن نعل درگاه بر روی بلوک‌های بتنی یا ملات بستر، تراز افقی و عمودی آن با شاقول و تراز لیزری کنترل می‌شود.
در صورت نیاز به توزیع بهتر بار، صفحه‌پلیت فولادی زیر مقطع جوش داده و با بولت شیمیایی یا رول‌بولت به دیوار مهار می‌شود. سپس سطح فلز با سندبلاست یا سنباده آماده و پوشش ضدزنگ (زینک ریچ یا رنگ اپوکسی) اعمال می‌شود. در نهایت، فضای پیرامون نعل درگاه با ملات ماسه‌سیمان پُر و پوشش نهایی نما یا گچ اجرا می‌شود. برای جلوگیری از انتقال صوت و حرارت اضافی، لایه‌ای از عایق صوتی و حرارتی در محل تماس با چهارچوب در و پنجره قرار می‌گیرد؛ همچنین تا زمان کسب مقاومت ملات هیچ بار متمرکزی بر روی نعل درگاه فلزی وارد نمی‌شود تا نشست یا جابه‌جایی رخ ندهد.
ضوابط اجرای نعل درگاهی پنجره و در
با وجود مراحل بالا، ضوابط اجرای نعل درگاه چیست؟ برخی از مهم‌ترین ضوابط اجرایی عبارت‌اند از:
- عمق نشیمن نعل درگاه در دیوار باید حداقل ۱۵ سانتی‌متر باشد.
- سطح تکیه‌گاه نعل درگاه باید صاف و یکپارچه باشد.
- در نعل درگاه‌های بتنی، آرماتورگذاری باید براساس نقشه سازه و بارگذاری باشد.
- در نعل درگاه‌های فلزی، پوشش ضد زنگ الزامی است.
- برای دهانه‌های بزرگ‌تر، استفاده از دو یا چند عضو موازی توصیه می‌شود.
- نعل درگاه نباید مستقیم روی آجرهای نیم‌پخته یا مصالح ضعیف قرار بگیرد.
مزایا نعل درگاه در ساختمان
در نهایت، مزایای نعل درگاه چیست؟ نعل درگاه در ساختمان‌سازی نقشی فراتر از صرفاً تحمل بار دارد؛ با انتقال یکنواخت نیروها به دیوارهای جانبی از تمرکز تنش در بالای بازشوها جلوگیری می‌کند و عملاً مانع از ترک‌خوردگی طولی یا قائم در اطراف پنجره و در می‌شود. از آنجا که ناحیه بدون تکیه‌گاه در دیوار مقاومت کمتری دارد، وجود نعل درگاه باعث می‌شود بار سقف یا دیوارهای فوقانی به گوشه‌های بازشو منتقل نشود و بدین ترتیب پایداری سازه‌ای افزایش بیاید. این ویژگی به‌ویژه در مقابل نیروهای جانبی زلزله و باد اهمیت دارد؛ چرا که کشش و فشار ناشی از زلزله ابتدا به نعل درگاه می‌رسد و سپس به دیواره‌های کناری هدایت می‌شود که مانع از تمرکز کرنش و ایجاد ترک می‌شود.
از نظر اقتصادی، سرمایه‌گذاری در انتخاب و نصب نعل درگاه مناسب می‌تواند هزینه‌های تعمیر و نگهداری آتی را به‌شدت کاهش دهد؛ چرا که بدون آن احتمال نشست ناگهانی یا ترک‌های عمیق در دیوار افزایش می‌یابد. همچنین نعل درگاه پیش‌ساخته یا فلزی با سرعت نصب بالا، زمان اجرای پروژه را کوتاه می‌کند و مزیت اقتصادی خود را هنگام برنامه‌ریزی کارگاهی نشان می‌دهد. در رابطه با نما، انواع تزئینی نعل درگاه (مانند سنگ منبت‌کاری‌شده، چوب حکاکی‌شده یا قوس‌های گوتیک و رومی) می‌توانند ارزش بصری ساختمان را ارتقا بدهند و جلوه معماری را به سطح بالاتری برسانند.
انعطاف‌پذیری در استفاده از مصالح نیز از دیگر محاسن نعل درگاه است؛ می‌توان از آن در سازه‌های آجری، بلوکی، بتنی یا فولادی بهره برد و بدین ترتیب هماهنگی میان نوع دیوار و مصالح نعل درگاه با سادگی بیشتری انجام شود. همچنین نعل‌درگاه‌های بتنی یا سنگی در صورت اجرای صحیح، عمری طولانی‌تر از چند دهه تا حتی قرن‌ها دارند. در نهایت، نعل درگاه ضمن افزایش ایمنی و طول عمر سازه، اجازه می‌دهد بازشوهای بزرگ‌تر و متنوع‌تری در دیوارها ایجاد شود بدون اینکه ضخامت دیوار افزایش بیاید یا مقاومت آن کاسته شود؛ بنابراین این عنصر در همه مراحل طراحی و اجرا از پایداری سازه تا زیبایی نما و صرفه اقتصادی، اهمیت ویژه‌ای دارد.
در این مقاله دیدیم که نعل درگاه چیست؟ نعل درگاه، فارغ از اینکه از چوب سنتی یا فولاد پیش‌تنیده مدرن ساخته شود، عضوی حیاتی در هر سازه بنایی یا بتنی است. رعایت ضوابط نعل درگاه از نظر ابعادی، انتخاب مصالح متناسب با دهانه و شرایط محیطی و اجرای درست جزئیات نعل درگاه (عایق، دوخت دیوار، پروپ موقت) نه‌تنها از نظر سازه‌ای، بلکه از جنبه دوام و زیبایی نیز اهمیت دارد. مهندس محاسب موظف است پس‌از تعیین بارهای قائم و جانبی، مقطع مناسب را طراحی و در نقشه‌های اجرایی مشخص کند؛ درعین‌حال، مجری باید همۀ نکات نصب و گیرایی را عیناً رعایت کند.